W tradycyjny czwartek, 19 października, przybyła na spotkanie do Collegium Novum UJ osoba niezwykła – Pani profesor dr hab. Anna Pituch-Noworolska. Czas spędzony z Panią profesor nosił tytuł „Spotkanie w ogrodzie uczonych”. Było to rzeczywiście spotkanie dwojga uczonych – Pani Profesor z prezesem SAUJ prof. Piotrem Laidlerem. Spotkanie otwarte, któremu przysłuchiwali się i uczestniczyli członkowie SAUJ i zaproszeni goście, co prawda nie w ogrodzie lecz w historycznej Auli Collegium Novum. Przebieg spotkania był niecodzienny. Rozmowa dwojga uczonych ilustrowana była wierszami prof. Anny Pituch-Noworolskiej. Trzeba bowiem wiedzieć, ze Pani profesor jest osobą o wielu pasjach. Jest podróżniczką, fotografem, naukowcem, lekarzem dzieci i wreszcie nadzwyczajnie wrażliwą poetką.
Spotkanie otworzył prof. Piotr Laidler i przedstawił zgromadzonym słuchaczom osobę Pani profesor. Jest Ona wyróżnioną czerwonym dyplomem absolwentką Wydziału lekarskiego Akademii Medycznej w Krakowie oraz absolwentką Wydziału Filozoficzno-Historycznego UJ o specjalizacji psychologia kliniczna. Posiada dyplom doktorski UJ z zakresu hematologii a tytuł doktora habilitowanego UJ z zakresu hematologii i immunologii. Od 2012 roku jest profesorem nauk medycznych. Pracuje jako naukowiec i nauczyciel akademicki w Collegium Medicum UJ.
Jako lekarz posiada I i II stopień specjalizacji z pediatrii oraz specjalizację z immunologii klinicznej i diagnostyki laboratoryjnej. Od 2004 roku jest kierownikiem Oddziału Immunologii Klinicznej Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie. Jest niezwykle cenionym specjalistą z zakresu immunologii. Od 2019 roku piastuje stanowisko podkarpackiego konsultanta wojewódzkiego właśnie z zakresu immunologii.
Pani profesor jest autorką bardzo wielu publikacji z zakresu hematologii, diagnostyki hematologiczno-immunologicznej, immunologii klinicznej. Tworzyła podręczniki akademickie z zakresu immunologii a dla potrzeb studentów medycyny w całym kraju tłumaczyła zagraniczne podręczniki i publikacje z zakresu immunologii. Jest również autorką książek i publikacji o immunologicznych schorzeniach skóry. Działalność naukowa Pani profesor budzi podziw a jako lekarz zaskarbiła sobie dozgonną wdzięczność setek wyleczonych dzieci i ich rodziców. Postać wspaniała. Jej działalność zarówno naukowa jak i lekarska ma za kierunkowskaz słowa: vita infantis bonum superius – życie dziecka najwyższym dobrem.
Wrażliwość Pani profesor ma także inne oblicze. Od młodych lat – już od szkoły podstawowej - pisze wiersze. Choć właściwiej byłoby powiedzieć - tworzy wiersze. Jak sama przyznała, gdy siada do biurka i chwyta za pióro, wiersz jest już od dawna gotowy. Pozostaje go już tylko przenieść na papier. Był w głowie w myślach i sercu. Niezmiernie rzadko zdarza się jakakolwiek, najmniejsza nawet korekta. A wiersze to prawdziwe perły. Zawierają ogromny ładunek pozytywnej energii. Pełne są nawiązań do przyrody, do człowieka i jego roli na tym świecie i śladów jakie po sobie pozostawia w pamięci bliskich.
Rozmowa z profesorem Piotrem Laidlerem była niespotykana w formie. Na pytania czy też zasygnalizowane tematy interlokutora, Pani profesor odpowiadała swoimi wierszami, co stwarzało niezwykłą atmosferę i kreśliło niezwykły obraz poetki. Poetki i pisarki – wydała bowiem oprócz tomików wierszy również dwa tomy prozy - a to nie jedyny Jej pozamedyczny portret.
Namiętnie fotografuje. Głownie przyrodę i architekturę. Tematami Jej prac są przede wszystkim Kraków, w którym jest zakochana i Toskania, która w Jej sercu toczy walkę o pierwszeństwo z Krakowem. To również dowód na ogromną wrażliwość, która pozwala na dostrzeganie piękna w szczegółach otaczającego Ją świata. Chcąc rejestrować go jak najwięcej, wiele podróżuje, zapisując w swojej pamięci i za pomocą aparatów fotograficznych napotkane w wyprawach obrazy.
Sala była oczarowana jej osobowością. Naukowiec, lekarz, poeta, prozaik i fotograf to niezwykle rzadko spotykany melanż. A jest przy tym niezwykle skromna, czemu dała wyraz w jednym ze swoich wierszy:
….. Kim jestem
Jaka jest moja rola
Jestem tu i teraz
I tylko tu i teraz
To dużo i mało
Ale los ziaren piasku
Zawsze zależy od wiatru.
Mieliśmy ogromne szczęście, że los pozwolił nam spotkać taką osobę. Budzi się natychmiast refleksja: świat byłby daleko lepszy a my wszyscy o wiele szczęśliwsi, gdyby tacy ludzie nie byli wyjątkami, jeśli było by ich więcej.
Podziękowania za cudowny wieczór dla Pani profesor ale również dla profesora Piotra Laidlera, który to spotkanie wymyślił i zorganizował, wyraziły się rzęsistymi oklaskami słuchaczy.
Po spotkaniu Pani profesor podarowała słuchaczom kilkadziesiąt tomików swoich wierszy i prozy.
